Curso de lingua galega/Os determinantes/O posesivo
Gramática |
Ir a: Exercicios sobre o posesivo
Ir a:
Curso de lingua galega ····· Hª do galego ····· Exercicios de morfosintaxe ····· Exercicios de ortografía ····· Exercicios de léxico
A Normativa oficial do galego (na wikipedia galega)
Os determinantes posesivos acompañan un nome e indican posesión, propiedade, pertenza ou simple relación de correspondencia.
Veremos as formas que poden adoitar os determinantes posesivos no seguinte cadro:
un posuidor | varios posuidores | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
masculino | feminino | masculino | feminino | |||||
singular | plural | singular | plural | singular | plural | singular | plural | |
1ra persoa | meu | meus | miña | miñas | noso | nosos | nosa | nosas |
2da persoa | teu | teus | túa | túas | voso | vosos | vosa | vosas |
3ra persoa | seu | seus | súa | súas | seu | seus | súa | súas |
Velaí algúns exemplos do uso dos posesivos:
Qué funcións teñen os posesivos?
editarOs posesivos fan de determinantes cando acompañan ao subtantivo:
- O meu coche
- A súa moto
Cando substitúen o nome fan de pronomes (teñen función nuclear):
- Iso é meu
- Aquela casa é súa tamén
Cómpre saber ademais que ...
editar- O posesivo cando vai diante dun nome ten que ir obrigatoriamente con artigo: o meu can; a túa casa. Hai algúns casos que non é obrigada a presenza do artigo co posesivo:
- Cos nomes de parentesco: miña nai; nosos irmáns
- Nos vocativos: Meu pai, que estás no ceo, santificado sexa o teu nome
- En exclamacións: ¡Meu Deus!; ¡Meu amigo, así son as cousas!
- Con nomes referidos a seres únicos ou a dignidades: Nosa Señora do Carme; Súa Excelencia
- Nalgunhas frases feitas: meu dito, meu feito
- Os xiros: de meu, de teu, de seu, de noso, de voso, de seu úsanse para expresar a pertenza exclusiva; así, a frase Antón vive na súa casa non quere dicir que a casa pertence a Antón; mentres que se dicimos Antón vive en casa de seu, estamos a dicir que a casa lle pertence a Antón. Outras veces, esas formas indican que unha calidade se ten por propia natureza: O Carlos é bo de seu = Carlos é bo por natureza
- As formas cadanseu/s, cadansúa/s empréganse para lle adxudicar un obxecto a cada persoa, dentro dun grupo; ou cando se lles quere distribuír un número igual ou semellante de obxectos a varias persoas. Vai sempre ao lado do obxecto que se distribúe e nunca da persoa: regaleilles cadanseu balón ós meus sobriños; repartín entre eles cadanseus caramelos
- As formas da primeira persoa poden indicar familiaridade ou afectividade: o noso Xoán está a vivir en Santiago; o meu Paco ten moi boa man para a cociña
- Fixádevos no valor que ten o posesivo feminino detrás de determinadas locucións adverbiais: pasou diante nosa (de nós), caeu enriba súa (dela)
- Outros significados do posesivo:
- os meus, os teus, os seus, os nosos, os vosos poden ter o significado de "a miña, a túa ... familia": os meus veñen de vacacións en Xullo
- as miñas, as túas, as súas, as nosas, as vosas poden significar "as cousas, feitos ou trasnadas que adoita facer unha persoa": o meu fillo xa fixo unha da súas, díxolle unha das súas e deixouno calado
- o meu, o teu, o seu, o noso, o voso poden significar "o que me (che, lle, ...) gusta" ou "o propio, o natural de min, de ti, ...": a pintura non é o meu
- É frecuente achar o posesivo meu como vocábulo vocativo adecuado para chamar a atención dun compañeiro: Meu, botámoslles unha man á brisca