Exercicios de morfosintaxe en lingua galega/adverbio

Ir a:   Curso de lingua galega ····· Hª do galego ····· Exercicios de morfosintaxe ····· Exercicios de ortografía ····· Exercicios de léxico 

• O adverbio no Curso de lingua galega

  A Normativa oficial do galego (na wikipedia galega) 

Exercicio

Exercicio 1

Subliña os adverbios do seguinte texto:

...esculcándolle os pensamentos máis fondos. Como veciño do pazo, moitas veces chegaba a visitar a don Caetano. Sempre lle fuxía o herdeiro. De neno facíalle carantoñas cando se voltaba de costas e xa de mozo estívolle apuntando cun fusil dende o muro do pomar. ¡Debera matalo entón! Agora sentiuse afogado de rabia e vergonza. Arrempuxou a Xenara e foise sentar no arcaz saudando ó fidalgo. "Boas noites, don Xosé; non agardaba atopalo por aquí". Mais a vociña saíu tan baixa, rouca e cargada de traicións que o don Xosé María se voltou sorprendido ó tempo que o herdeiro dos Doncos lle apuntaba o costado. Dunha valente labazada botouno medio derreado sobre a lareira, que lle chamuscou o tabardo, e a Xenara suxeitoulle os brazos. O Doncos soltou a arma chorando de rabia. O fidalgo, co xenio de sempre. (Otero Pedrayo: Os camiños da vida).

Exercicio 2

Subliña os adverbios do seguinte texto:

Tódolos días pasaba por alí diante un home alto inmerso na súa soidade, andaba lento, non sei o que iría cavilando. Sempre acompañaba un can forte, case tan grande coma el, que corría lixeiro en busca do vento, en busca da vida que fuxía diante deles. O home faláballe ó can con palabras claras e limpas, pero faláballe baixo, paseniño; ás veces chamábao petando forte cun pau cando o animal se escondía baixo algún coche.

Exercicio 3

Subliña os adverbios das seguintes secuencias:

• Medio en serio, medio de broma, espetoulle: a cabra co vizo mete os cornos no cu
• Ese automóbil non lle saíu gratis.
• Eis un hendecasílabo inserido nun poema composto con heptasílabos.
• Aprezo moito máis a que me custou menos.
• Chamoulle enormemente a atención o ben que cantas.
• ¿Logo ti xogaches moi pouco tempo?, pero eu fracturei o úmero, logo non puiden competir nada.
• Era moitísimo máis grande a pedra que lle pasou xustiño entre as patas
• Os máis baixos falaban moi alto e, claro, oíaselles máis, Os máis lentos na fala andan lixeiro no traballo, Os menos febles teñen a posibilidade de berraren forte.
• Foron días ben difíciles..

Solucións

Exercicio 1

(Consideramos os tradicionais adverbios de dúbida, afirmación e negación como marcas de modalidade e pómolos entre comiñas. Véxase Adverbio/Negación, afirmación e dúbida)

...esculcándolle os pensamentos máis fondos. Como veciño do pazo, moitas veces chegaba a visitar a don Caetano. Sempre lle fuxía o herdeiro. De neno facíalle carantoñas cando se voltaba de costas e xa de mozo estívolle apuntando cun fusil dende o muro do pomar. ¡Debera matalo entón! Agora sentiuse afogado de rabia e vergonza. Arrempuxou a Xenara e foise sentar no arcaz saudando ó fidalgo. "Boas noites, don Xosé; "non" agardaba atopalo por aquí". Mais a vociña saíu tan baixa, rouca e cargada de traicións que o don Xosé María se voltou sorprendido ó tempo que o herdeiro dos Doncos lle apuntaba o costado. Dunha valente labazada botouno medio derreado sobre a lareira, que lle chamuscou o tabardo, e a Xenara suxeitoulle os brazos. O Doncos soltou a arma chorando de rabia. O fidalgo, co xenio de sempre. (Otero Pedrayo: Os camiños da vida).

Exercicio 2

(Consideramos os tradicionais adverbios de dúbida, afirmación e negación como marcas de modalidade e pómolos entre comiñas. Véxase Adverbio/Negación, afirmación e dúbida)

Tódolos días pasaba por alí diante un home alto inmerso na súa soidade, andaba lento, "non" sei o que iría cavilando. Sempre acompañaba un can forte, case tan grande coma el, que corría lixeiro en busca do vento, en busca da vida que fuxía diante deles. O home faláballe ó can con palabras claras e limpas, pero faláballe baixo, paseniño; ás veces chamábao petando forte cun pau cando o animal se escondía baixo algún coche.

Exercicio 3

(Consideramos os tradicionais adverbios de dúbida, afirmación e negación como marcas de modalidade e pómolos entre comiñas. Véxase Adverbio/Negación, afirmación e dúbida)

• Medio en serio, medio de broma, espetoulle: a cabra co vizo mete os cornos no cu
• Ese automóbil "non" lle saíu gratis.
• Eis un hendecasílabo inserido nun poema composto con heptasílabos.
• Aprezo moito máis a que me custou menos.
• Chamoulle enormemente a atención o ben que cantas. (Véxase:Adverbio/Combinatoria)
• ¿Logo ti xogaches moi pouco tempo?, pero eu fracturei o úmero, logo non puiden competir nada.
• Era moitísimo máis grande a pedra que lle pasou xustiño entre as patas
• Os máis baixos falaban moi alto e, claro, oíaselles máis, Os máis lentos na fala andan lixeiro no traballo, Os menos febles teñen a posibilidade de berraren forte.
• Foron días ben difíciles.

Ir a:   Curso de lingua galega ····· Hª do galego ····· Exercicios de morfosintaxe ····· Exercicios de ortografía ····· Exercicios de léxico 

  A Normativa oficial do galego (na wikipedia galega) 

• O adverbio no Curso de lingua galega