Adverbio/Combinatoria

1. Os adverbios de referencia locativa ou temporal poden levar anteposto un termo adxacente de tipo substantivo: rúa arriba, mar adentro, boca abaixo, quilómetros atrás,...
2. Algúns adverbios puntualizan a súa función ou a súa designación de tempo ou lugar mediante preposicións (ás veces aglutinada na ortografía): por entón, ata agora, por hoxe, dende mañá, por aquí, diante (DE + IN + ANTE), enriba, debaixo, etc.
3. Presentamos a continuación algúns casos non recollidos na tradicional, realizada desde a perspectiva morfosintáctica, do que é un adverbio: "O adverbio defínese como un vocábulo invariable en xénero e número que modifica un adxectivo, un verbo, outro adverbio e mesmo unha oración enteira".

• Moitos adverbios permiten procedementos derivativos propios do substantivo e do adxectivo (diminutivos, superlativos) e outros son susceptibles á gradación. Tamén poden combinarse co indefinido mesmo: aquí mesmo, así mesmo,...

• Ás veces certos adverbios permiten a combinación co artigo, de xeito que pasan a funcionar como substantivos. En realidade o que resulta substantivado é toda unha oración transposta:

Chamoulle a atención que cantes ben, chamoulle a atención o cantares ben > chamoulle a atención o ben que cantas.

Inda que cada adverbio ou grupo de adverbios presenta combinatorias diferentes, todas elas son admisibles por unidades substantivas. A diverxencia dos adverbios respecto dos substantivos baséase esencialmente na súa estructura interna, que, insistimos, consiste na súa inmobilidade ante as variacións de número e xénero, a imposinbilidade de artigo e a súa función primaria como adxacente circunstancial.