Exercicios de morfosintaxe en lingua galega/artigo
Ir a: Curso de lingua galega ····· Hª do galego ····· Exercicios de morfosintaxe ····· Exercicios de ortografía ····· Exercicios de léxico
A Normativa oficial do galego (na wikipedia galega)
bea me esta mandando hacer deberes:( y si l digo q n me deja el movil
odio el colegio
Exercicio 3 Editar
Subliña os artigos do primeiro parágrafo do seguinte poema
Non visites agora o peirao, as brétemas que apreixan
o aire, o navío, a beira do tempo, a mollada lembranza
dos seres amados. Espera. O mar abrirache o camiño. Luirá a pedra.
Espallará o sal azul da noite que abrangue no leito amoroso
dos teus ollos. Abrirá a lúa de abril para bañar en luz o noso corpo.
Beberá a rosada marea dos teus beizos. Abrirache paso ata o centro,
ata o cerne do planeta.
Se alí morren as praias de o corazón, non te preocupes. Se se desborda
o vento interno por o costado. Se se agachan os tempos, os camiños,
as pegadas. Se se borran as feridas a o recibir o mar, o seu retorno,
non te preocupes. O corazón ficará. E con o mouro viño de os días ancorados,
con o pardo retorno de as vides de setembro, de o bronce da uva,
serás o instante. Serás o tempo que ti amabas. O peirao último
de o meu barco de magnolio. O leme, só, o teu corazón florecendo.
- Lugar de Noso de Miguel Bugallo.
Exercicio 4 Editar
Realiza as convenientes contraccións do artigo que faltan no segundo parágrafo do poema anterior.
Exercicio 5 Editar
Corrixe os erros que haxa nas seguintes frases (pode haber algunha correcta):
- O saírmos do pavillón perdemos as chaves.
- Vou ca cadela a o veterinario.
- Por o cansazo estou amuado.
- Afectounos menos a nós ca os demais.
- Recolleu ó meniño na gardería.
- O pouco, ca incerteza, deu en chorar.
- Todos os tres sabían de un ou de dous acontecementos semellantes.
- Liscaron os amigos de un e os de o outro.
- Avisados os inimigos, comezaron ca liorta.
- O Martiño envorcara súa cunca
- Seu pai, cando viu que non se mancara, rezou un Noso Pai
Solucións Editar
Exercicio 1 Editar
- os
- aos,aos
- o
- á
- dos
- da
- ao, ao, das, da
- do
- no
- un, cun
Exercicio 2 Editar
- Sempre vou á clase cunha amiga miña
- Xa te atendo nun instantiño
- Este paraugas é dun señor que o esqueceu
- Cuns ladrillos de nada e cun pouco de cemento xa fixo un alpendre
- Se vou a Bueu nun bou, vou, e se non vou nun bou, non vou
- Como queres a tortilla, ¿dun ovo ou de dous?
- Estou nunha aldea que se chama Vilar do Monte
- Este xoguete é do meu fillo
- Ela ten unha curmá duns oito anos
- Ten boa gana de vir á clase connosco
- Ás veces teño morriña da aldea
- Ven dunha vez e déixate de lerias
- Nós somos dun lugar de preto da Coruña
- Cunha media ducia de ovos xa se fai unha boa tortilla
- Cuns codelos acenden o lume da cheminea
- Estes son rapaces do Chouzo que están na da túa tía Luísa
- Carlos xa marchou cara á Coruña
- Ela é filla dun avogado e dunha médica
- O can corría cun cacho de xamón na boca
- Estarei alí ás oito en punto
Exercicio 3 Editar
Non visites agora o peirao, as brétemas que apreixan
o aire, o navío, a beira do tempo, a mollada lembranza
dos seres amados. Espera. O mar abrirache o camiño. Luirá a pedra.
Espallará o sal azul da noite que abrangue no leito amoroso
dos teus ollos. Abrirá a lúa de abril para bañar en luz o noso corpo.
Beberá a rosada marea dos teus beizos. Abrirache paso ata o centro,
ata o cerne do planeta.
Exercicio 4 Editar
Se alí morren as praias do corazón, non te preocupes. Se se desborda
o vento interno polo costado. Se se agachan os tempos, os camiños,
as pegadas. Se se borran as feridas ó (tamén ao) recibir o mar, o seu retorno,
non te preocupes. O corazón ficará. E co mouro viño dos días ancorados,
co pardo retorno das vides de setembro, do bronce da uva,
sera-lo (tamén serás o) instante. Sera-lo (tamén serás o) tempo que ti amabas. O peirao último
do meu barco de magnolio. O leme, só, o teu corazón florecendo.