Exercicios de morfosintaxe en lingua galega/verbo/Infinitivo conxugado

Ir a:   Curso de lingua galega ····· Hª do galego ····· Exercicios de morfosintaxe ····· Exercicios de ortografía ····· Exercicios de léxico 

Galilibro
Exercicios de
morfosintaxe
Fonética
O substantivo
O adxectivo
O artigo
O persoal
O demostrativo
O posesivo
O indefinido
O relativo
O numeral
O adverbio
O verbo
A preposición
A conxunción
Nexos comparativos
A interxección
Clases de palabras
Outros Galilibros

  A Normativa oficial do galego (na wikipedia galega) 


Exercicio 1Editar

Conxuga os infinitivos sempre que poidas

  1. Xa está ben de perder (vós) o tempo dende o amencer.
  2. Non sodes quen de recadar todo o que vos estiven a dicir.
  3. Estiveches a piques de quebrar máis dun oso. En lugar de escordar o nortello, puideches perder a vida.
  4. Esperei o tanguer das campás con vehemencia.
  5. Non hai siso: saír (nós) agora, para ter (nós) que volver axiña.
  6. De seguir os atallos atinxiréde-lo cumio.
  7. Podemos pasar pola rúa do Progreso para ir de paso a casa de Mariña.
  8. Ten a culpa o xuíz, pois non permitiu prender o ladrón.
  9. Marchamos deste marabilloso país que tan ben nos recibiu para volver ó noso.
  10. Sentinvos montar barullo ata ben entrada a noite.
  11. O tempo está cativo. Esta situación é mala de aturar.
  12. Debemos, inda que non queiras, marchar xa.
  13. Temos que irnos.
  14. Cómpre levar (vós) o meniño ó médico. p) Xa está ben de perder (vós) o tempo dende o amencer.

Exercicio 2Editar

Conxuga os infinitivos sempre que poidas

  1. Era un milagre o chegar os seus pais tan cedo.
  2. Trouxeron rabada para facer (nós) unha caldeirada.
  3. É preferible estar tranquilos antes de sabe-los resultados.
  4. O xefe falou de empezar (vós) a traballar (vós) sen agardar por el.
  5. Luns non haberá reunións por non poder (el) chegar (el) con tempo.
  6. Se lles dis que é para Xoel hanche facer (elas) unha boa rebaixa.
  7. Iso pásache por andar (ti) facendo o parvo.
  8. Vinos chegar pola ponte de vagar.
  9. Debiades explicalo mellor.
  10. Xa me estrañou non concorrer os de Caldas ó partido.
  11. Sería mellor estudar (vós) máis para poder (vós) marchar (vós) deste centro canto antes.
  12. Convén argallar un plano todos nós.
  13. Unha cultura propia é a única base da que podemos partir para un coñecemento cabal da realidade, para poder (nós) xulgala.

SoluciónsEditar

Exercicio 1Editar

Conxuga os infinitivos sempre que poidas

  1. Xa está ben de perderdes o tempo dende o amencer.
  2. Non sodes quen de recadardes todo o que vos estiven a dicir.
  3. Estiveches a piques de quebrares máis dun oso. En lugar de escordares o nortello, puideches perder a vida.
  4. Esperei o tanguer das campás con vehemencia.
  5. Non hai siso: saírmos (nós) agora, para termos (nós) que volver axiña.
  6. De seguirdes os atallos atinxiréde-lo cumio.
  7. Podemos pasar pola rúa do progreso para irmos de paso cas de Mariña.
  8. Ten a culpa o xuíz, pois non permitiu prender o ladrón.
  9. Marchamos deste marabilloso país que tan ben nos recibiu para volvermos ó noso.
  10. Sentinvos montar barullo ata ben entrada a noite.
  11. O tempo está cativo. Esta situación é mala de aturar.
  12. Debemos, inda que non queiras, marchar xa.
  13. Temos que irnos.
  14. Cómpre levardes (vós) o meniño ó médico.


Exercicio 2Editar

Conxuga os infinitivos sempre que poidas

  1. Era un milagre o chegaren os seus pais tan cedo.
  2. Trouxeron rabada para facermos (nós) unha caldeirada.
  3. É preferible estarmos tranquilos antes de sabermos os (sabérmo-los) resultados.
  4. O xefe falou de empezardes (vós) a traballar (vós) sen agardardes por el.
  5. Luns non haberá reunións por non poder (el) chegar (el) con tempo.
  6. Se lles dis que é para Xoel hanche facer (elas) unha boa rebaixa.
  7. Iso pásache por andares (ti) facendo o parvo.
  8. Vinos chegar pola ponte de vagar.
  9. Debiades explicalo mellor.
  10. Xa me estrañou non concorreren os de Caldas ó partido.
  11. Sería mellor estudardes (vós) máis para poderdes (vós) marchar (vós) deste centro canto antes.
  12. Convén argallarmos un plano todos nós.
  13. Unha cultura propia é a única base da que podemos partir para un coñecemento cabal da realidade, para podermos (nós) xulgala.