Exercicios de morfosintaxe en lingua galega/verbo/Infinitivo conxugado

Ir a:   Curso de lingua galega ····· Hª do galego ····· Exercicios de morfosintaxe ····· Exercicios de ortografía ····· Exercicios de léxico 

Galilibro
Exercicios de
morfosintaxe
Fonética
O substantivo
O adxectivo
O artigo
O persoal
O demostrativo
O posesivo
O indefinido
O relativo
O numeral
O adverbio
O verbo
A preposición
A conxunción
Nexos comparativos
A interxección
Clases de palabras
Outros Galilibros

  A Normativa oficial do galego (na wikipedia galega) 


Exercicio 1

editar

Conxuga os infinitivos sempre que poidas

  1. Xa está ben de perder (vós) o tempo dende o amencer.
  2. Non sodes quen de recadar todo o que vos estiven a dicir.
  3. Estiveches a piques de quebrar máis dun oso. En lugar de escordar o nortello, puideches perder a vida.
  4. Esperei o tanguer das campás con vehemencia.
  5. Non hai siso: saír (nós) agora, para ter (nós) que volver axiña.
  6. De seguir os atallos atinxiréde-lo cumio.
  7. Podemos pasar pola rúa do Progreso para ir de paso a casa de Mariña.
  8. Ten a culpa o xuíz, pois non permitiu prender o ladrón.
  9. Marchamos deste marabilloso país que tan ben nos recibiu para volver ó noso.
  10. Sentinvos montar barullo ata ben entrada a noite.
  11. O tempo está cativo. Esta situación é mala de aturar.
  12. Debemos, inda que non queiras, marchar xa.
  13. Temos que irnos.
  14. Cómpre levar (vós) o meniño ó médico. p) Xa está ben de perder (vós) o tempo dende o amencer.

Exercicio 2

editar

Conxuga os infinitivos sempre que poidas

  1. Era un milagre o chegar os seus pais tan cedo.
  2. Trouxeron rabada para facer (nós) unha caldeirada.
  3. É preferible estar tranquilos antes de sabe-los resultados.
  4. O xefe falou de empezar (vós) a traballar (vós) sen agardar por el.
  5. Luns non haberá reunións por non poder (el) chegar (el) con tempo.
  6. Se lles dis que é para Xoel hanche facer (elas) unha boa rebaixa.
  7. Iso pásache por andar (ti) facendo o parvo.
  8. Vinos chegar pola ponte de vagar.
  9. Debiades explicalo mellor.
  10. Xa me estrañou non concorrer os de Caldas ó partido.
  11. Sería mellor estudar (vós) máis para poder (vós) marchar (vós) deste centro canto antes.
  12. Convén argallar un plano todos nós.
  13. Unha cultura propia é a única base da que podemos partir para un coñecemento cabal da realidade, para poder (nós) xulgala.

Solucións

editar

Exercicio 1

editar

Conxuga os infinitivos sempre que poidas

  1. Xa está ben de perderdes o tempo dende o amencer.
  2. Non sodes quen de recadard todo o que vos estiven a dicir.
  3. Estiveches a piques de quebrar máis dun oso. En lugar de escordares o nortello, puideches perder a vida.
  4. Esperei o tanguer das campás con vehemencia.
  5. Non hai siso: saírmos (nós) agora, para ter (nós) que volver axiña.
  6. De seguirdes os atallos atinxiréde-lo cumio.
  7. Podemos pasar pola rúa do progreso para irmos de paso cas de Mariña.
  8. Ten a culpa o xuíz, pois non permitiu prender o ladrón.
  9. Marchamos deste marabilloso país que tan ben nos recibiu para volvermos ó noso.
  10. Sentinvos montar barullo ata ben entrada a noite.
  11. O tempo está cativo. Esta situación é mala de aturar.
  12. Debemos, inda que non queiras, marchar xa.
  13. Temos que irnos.
  14. Cómpre levardes (vós) o meniño ó médico.

Exercicio 2

editar

Conxuga os infinitivos sempre que poidas

  1. Era un milagre o chegaren os seus pais tan cedo.
  2. Trouxeron rabada para facermos (nós) unha caldeirada.
  3. É preferible estarmos tranquilos antes de sabermos os (sabérmo-los) resultados.
  4. O xefe falou de empezardes (vós) a traballar (vós) sen agardardes por el.
  5. Luns non haberá reunións por non poder (el) chegar (el) con tempo.
  6. Se lles dis que é para Xoel hanche facer (elas) unha boa rebaixa.
  7. Iso pásache por andares (ti) facendo o parvo.
  8. Vinos chegar pola ponte de vagar.
  9. Debiades explicalo mellor.
  10. Xa me estrañou non concorreren os de Caldas ó partido.
  11. Sería mellor estudardes (vós) máis para poderdes (vós) marchar (vós) deste centro canto antes.
  12. Convén argallarmos un plano todos nós.
  13. Unha cultura propia é a única base da que podemos partir para un coñecemento cabal da realidade, para podermos (nós) xulgala.