Administración do tempo/Tempo de calidade

Tempo de calidade

En vista de que non podemos incrementar a cantidade de tempo que recibimos, a calidade do tempo convértese na única variable. O teu tempo é teu e non pertence a ninguén máis. Só ti podes mellorar a calidade do teu tempo. En última instancia, usas o teu tempo como o desexas.

A forma como usas o teu tempo define quen es, máis inda có que dis, o que vistes, os amigos que elixes, ou o que pensas. Moita xente expresa algo e fai o contrario, por exemplo: moita xente identifica á súa familia coma o aspecto máis importante na súa vida e, así a todo, inviste moi pouco tempo en actividades. O teu compromiso para administrar o teu tempo é realmente un compromiso contigo mesmo e co que é importante na túa vida.

Un aproveitamento adecuado do tempo permite ó xerente disfrutar do seu traballo e do seu descanso. A autodisciplina significa forza de vontade para facer as cousas que deben facerse antes cás que queremos facer porque nos son máis fáciles ou agradables. Enfrontarnos ós asuntos en vez de pospoñelos, daranos máis tempo para facer cousas. Posto que é o noso tempo o que estamos gastando, somos nós quen debemos domealo, e non deixar que el nos domine. Ninguén poderá dominar o seu tempo mentres non estea primeiro disposto a dominarse a si mesmo.

O uso do noso tempo é o resultado de centos de pequenas e grandes eleccións cada día, cada hora e inda cada minuto.

Mitos

O mito da actividade: “O executivo máis cheo de traballo é o máis eficiente”. Confúndense os resultados coa actividade... para non chegar a ningunha parte.

O mito do home equipo: “Canto máis alto sexa o nivel en que se manexen os asuntos, tanto mellor”. Regatéase a delegación, e preténdese facer as cousas un mesmo “para estar en todo”: invadindo postos, esmagando personalidades e matando motivacións.

O mito da decisión aprazada: “Hai que adiar as decisións ata recompilar tódolos datos”. O que sucede é que non se decide a tempo, ou non se decide.

O mito do indispensable: “Os resultados son directamente proporcionais ó volume de traballo investido, así que eu traballo 15 hrs. diarias”. Céntrase o interese en traballar máis, en vez de en traballar mellor.

O mito de aforrar tempo: “Hai que aforrar tempo a través de solucións sinxelas e fáciles”. Regatéase o tempo que se debe empregar en asuntos difíciles, tratándoos de maneira superficial, de modo que se está condenando a repetir o que saíu mal.

O mito de traballar contra o tempo: “O tempo presiona ó executivo: se lle bota enriba”. O máis precioso recurso queda convertido en estorbo e obxecto de xustificacións.

Todo o mundo perde o tempo. É parte do ser humano. Certo tempo perdido pode ser construtivo porque axuda a relaxarse ou a reducir a tensión; sen embargo, ás veces isto pode ser algo frustrante, especialmente cando se perde o tempo por facer algo menos importante do que se podería estar facendo.

Estragador de tempo: É calquera cousa que impida que un executivo alcance os seus obxectivos da maneira máis efectiva posible.

Estragadores de tempo Exteriores vs. Interiores. Os estragadores de tempo dividense en exteriores, se son provocados por outras persoas, ou interiores se son provocados por eles mesmos.