Adverbio/Perspectiva diacrónica
< Adverbio
O latín clásico creaba adverbios derivándoos de adxectivos, mediante a terminación -E (MALUS ➣ MALE) e da terminación -ITER (FORTIS ➣ FORTITER), e mais polo emprego do neutro singular do adxectivo (MULTUM, FACILEM). Outros adverbios clásicos non derivaban dos adxectivos (ETIAM ‘aínda’, JAM ‘xa’, SEMPER ‘sempre’, SEMEL ‘unha vez’, etc).
Galilibro
|
| O ADVERBIO |
 |
| O concepto |
| Perspectiva diacrónica |
| As fronteiras |
| Adverbialización |
| Clasificación |
| Negación, afirmación e |
| Combinatoria |
| Diante miña |
| Bibliografía |
No galego-portugués o único procedemento para a formación de adverbios e a terminación en -mente. Hai que ter en conta o emprego do -s adverbial que se estendeu analoxicamente, mais unicamente ás formas antes, mentres, xalundes, quixais, a rentes, quizabes. Na actualidade rexístrase popularmente en formas como ontes, soamentes.