Perífrases verbais/Perífrases galegas/Perífrases temporais

Perífrases temporais

As perífrases temporais poden achegar a noción de tempo inminente ou de tempo futuro.

Futuridade

• IR + INF .: Mediante esta construción perifrástica substitúese nos actos de fala orais e escritos ó futuro de indicativo.

É precisa moita precaución á hora de considerar e describir ante que estamos cando nos achamos cunha unidade IR + INF. Non sempre é perífrase. Ás veces (Preguntei, tentei o que ocorría e fun pechar a bufarda / Eu fun cambia-la lamia), é posible a conmutación estrutural (>...fun a iso) por ter o verbo auxiliar o significado léxico de movemento. Nestes casos, non podemos falar de perífrase. Unicamente poderemos facelo cando só se exprese co verbo auxuliar temporalidade, tendencia ó futuro ou intencionalidade (aparece este valor co presente e imperfecto de Indicativo):

Quedarámonos pensando en se iamos saír esa mesma noite.

Voute upar.

Inminencia

• ESTAR + A+ INF. ou ESTAR + PARA+ INF.: Indica unha acción a piques de suceder. (Estaba para chover e choveu). Como se ve, co verbo en pasado indica acción inminente que pode suceder ou non suceder
• Houben + DE + INF.: O verbo haber ten que ir en perfecto. Indica acción que estivo a piques de suceder pero non sucedeu (houbeches morrer).
• QUERER + INF.: É preciso que o suxeito do verbo querer non poida se-lo axente da acción verbal (quere doerme a cabeza, de aí que se empregue sobre todo con verbos de carácter meteorolóxico: (xa quere abri-lo día). Cando o suxeito é o axente non é perífrase: O Manuel quere saír á rúa > O Manuel quere iso.