Esquizofrenia/Historia

Os primeiros datos que poden estar relacionados cos síntomas da esquizofrenia datan do 2000 AC no Libro dos corazóns, parte do antigo Papiro de Ebers. Así a todo, un estudo recente da literatura antiga de Grecia e Roma mostrou que, mentres a poboación xeral probablemente tiña coñecemento das desordes psicóticas, non había ningunha condición equivalente ao moderno criterio de diagnóstico de esquizofrenia naquelas sociedades.

Este concepto non específico de tolemia estivo no aire durante centos de anos, e a esquizofrenia foi só clasificada como unha enfermidade mental distinta por Kraepelin en 1887. El foi o primeiro en facer distinción de desordes psicóticas entre o que o chamaba dementia praecox (un termo utilizado por primeira vez polo psiquiatra Benedict A. Morel) e a depresión maníaca. Kraepelin cría que a dementia praecox era primariamente un trastorno do cerebro e especificamente unha forma de demencia. Kraepelin chamou ao trastorno dementia praecox ("demencia precoz") para distinguilo doutras formas de demencia (Como o Mal de Alzheimer) que ocorre máis tarde na vida das persoas. Utilizou ese termo porque os seus estudos se enfocaron en adultos novos con demencia.

O termo esquizofrenia derívase das palabras gregas 'schizo' (dividido, escindido) e 'phrenos' (mente) e foi acuñado por Eugene Bleuler para referirse á falta de interacción entre os procesos cognitivos e as percepcións. El foi tamén o primeiro en describir os síntomas como positivos ou negativos. Bleuler cambioulle o nome a esquizofrenia dado que era obvio que o nome de Krapelin era enganoso. A palabra praecox implicaba precocidade ou aparecemento temperán dos síntomas, algo así como unha demencia prematura en contraposición coa demencia senil da vellez. Bleuler deuse conta de que a enfermidade non era unha demencia (non sempre levaba a un deterioro mental) e en ocasións podía manifestarse tarde na vida, e que por iso o nome non era correcto.

Co nome esquizofrenia Bleuler pretendía expresar a separación de funcións existente entre personalidade, pensamento, memoria e percepción; así a todo é común confundir o significado crendo que as persoas afectadas teñen unha 'dobre personalidade' (algo parecido ao protagonista do libro de Robert L.Stevenson O estraño caso do doutor Jekyll e Mr. Hyde). A esquizofrenia é común (estímase que afecta ao 1% da poboación), aínda que incorrectamente, confundida cun trastorno de personalidade múltiple (hoxe en día chamado trastorno de identidade disociativa). Aínda que xente diagnosticada con esquizofrenia poida "oír voces" e poida experimentar as voces como distintas personalidades, a esquizofrenia non implica que a persoa experimente cambios entre varias personalidades distintas. A confusión quizais provén en parte do significado do termino de Blueler esquizofrenia (literalmente 'mente partida ou dividida' ). O primeiro caso coñecido de mal uso da palabra esquizofrenia para referirse a "personalidade partida" (no sentido de Jekyll e Hyde) foi nun artigo publicado en 1933 polo poeta T.S. Eliot.

Na primeira metade do século vinte, a esquizofrenia era considerada pola maioría como un defecto hereditario, e os esquizofrénicos foron o obxectivo dos programas euxénicos de moitos países. Decenas de miles foron esterilizados forzosamente, a maioría en Alemaña, nos Estados Unidos e en varios países escandinavos.