Cociña/Sal

Tipos de sal

Se pode dicir que hai dous tipos de sal:

Sal marina: Se obtiene pola evaporación provocada polo sol e o viento. Posee un 34% de cloruro sódico e é moi rica en oligo elementos.
Sal de roca: Se encuentra en depósitos subterráneos y es extraída en canteras.

Vendas no mercado

En función do tamaño podemos atopar:

Sal fina: É a máis habitual, tamén chamada "sal de mesa", a marina se disuelve mellor e a de roca sala máis.
Sal gorda: Cristales de sal de mayor tamaño. Habitual en coccións á sal ou para engadir á carne á parrilla, básicamente o chuletón, para que aparezan trocitos cruxantes de vez en cando.

En función da súa procedencia ou características:

Sal Maldon: É unha sal de forma plana, é moi pura e cun sabor forte. O seu tamaño é entre a fina e a gorda. Se produce na cidade Maldon (Inglaterra)
Sal de Guerande: Sal marina de la Bretaña Francesa. Teñen un color gris, característico do fondo mariño baixo os saladares. Se atopa máis ben nun tamaño de cristais medios, é unha sal moi rica en oligoelementos.
Flor de sal (Fleur de sel): Es la reina de las sales. Entró fai 20 anos no mercado fancés, grazas ás salinas de Guerande. Fai pouco se produce no mediterráneo, en Camargues. É froito dun proceso curioso, é sempre unha sal marina. Nas salinas, cos primeiros efectos da concentración da sal, cristais de sal lixeiros flotan en placas moi finas na superficie do auga, está a flor de sal. Se recoge cun instrumento chamado a "lousse", é como un rastrillo sen dientes que os especialistas manexan con gran experiencia. É un produto escaso, antigamente esta sal era o privilexio dos traballadores das salinas no complemento dos seus salarios. Esta sal se utiliza siempre en crudo, se añade al plato no último momento. Ten un sabor sutil de violeta.
Sal negra (sanchal): Es una sal apenas refinada, tiene un sabor muy particular y se produce al norte de la India
Sal ahumada: Ten un sabor forte e olor a humana. Se usa para salar e dar un toque de ahumado aos alimentos
Glutamato monosódico: É unha sal sódica do ácido glutámico. Se ha extraído tradicionalmente de algas y del trigo. É ampliamente usado pola industria alimentaria e na cociña oriental. O seu consumo habitual pode derivar no síndrome do restaurante chino. Realza os sabores e ten un sabor lixeiro como o queso parmesano.
Gomashio: É unha mestura de sal e semillas de sésamo negro, habitual en Japón.
Sal de apio: Mezcla de sal e de semillas de apio trituradas.

A sal foi tan importante desde a antigüedade que incluso foi moneda de pago, de ela deriva a palabra salario, orixinaria do latín salarium, o motivo era que os legionarios romanos recibían parte da súa paga en sal.