Curso de lingua galega/O verbo/O infinitivo conxugado: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
cat |
m Bot: Cambios estética |
||
Liña 4:
== Conxugar o infinitivo ==
Nota: As regras que a continuación se expoñen para a conxugación do infinitivo son unha simplificación. Normalmente abonda con llelas explicar ós alumnos, para que estes, aínda que castelán falantes, acaden unha certa seguridade no emprego. Así a todo, con esta simplificación non se abrangue a enorme cantidade de contextos en que o infinitivo pode aparecer, pero si moitos ou case todos aqueles en que pode ser conxugado.
=== Economía versus expresividade ===
Cando falamos, sen nos decatar, hai dúas forzas opostas que estamos considerando. Por unha banda, pretendemos ser expresivos, matizar adecuadamente aquilo que estamos a dicir; pola outra, pretendemos ser económicos, expresarnos coa menor cantidade de palabras posibles.
O infinitivo conxugado é un acto expresivo, pois explicita o suxeito do infinitivo cando sen el podería non ser evidente; pero non é un acto económico: ten o seu custo, pois supón engadir un elemento máis á cadea falada ou escrita.
=== Regra ===
¿Cando logo se poderá conxugar o infinitivo?
Liña 19:
¿Cando é oportuno expresivamente?
* Sempre que o infinitivo ademais de poder presentar o suxeito que ten, poida ter outros suxeitos, outros suxeitos correspondentes a outras persoas gramaticais.
* Sempre que o infinitivo, por preceder ó verbo principal, clarifique antes de ser enunciado dito verbo o seu suxeito.
=== Exemplos ===
*: ''Vou ir polo coche para '''recoller''' o neno no cole''
Recoller pode ter como suxeito "eu", "ti", "nós",... logo hai que conxugalo.
* ''Para '''amañar''' o ascensor precisarías unha esqueira''.
Cando se le o verbo, semella evidente que o suxeito do infinitivo é "ti", así a todo non é seguro. Podería ser ''Para (che) amañarmos (nós) o ascensor, precisarías unha escaleira. Sexa como sexa, como o infinitivo adianta o suxeito, hai que conxugalo.
| |||