C/Matrices: Diferenzas entre revisións

{{Navegador|PunteirosMoldes|Cadeas de caracteres}}

Ao declararmosdeclarar unha matriz, estamoso declarandoque en realidade se está a facer é declarar un [[{{BASEPAGENAME}}/Punteiros|punteiro]] a un espazo de memoria que conterá os datos dunhada matriz. Dito punteiro estáestará protexido ([[{{BASEPAGENAME}}/Modificadores#const|<codesource lang=c enclose=none>const</codesource>]]), é dicir, non se podepoderá modificar o enderezo de memoria que contén, sempre estará apuntado a dito enderezo.

NaA declaración da matriz, supón ademais dun punteiro das características sinaladas no parágrafo anterior, estamos reservandoreservar en memoria estática espazo para unha certa cantidade de elementos do tipo da matriz. EstaAo reservacontrario realízasedo enque memoriapasa cos estática[[{{BASEPAGENAME}}/Punteiros|punteiros]], polono quecaso das matrices será o propio programa quen a xestione (a reserve,memoria aasignada useao epunteiro ada libere),matriz sen necesidade de que sexa o programador quen estableza cando ha de liberarse(reservala, comousala ocorree coa memoria estáticaliberala).

*'''NomeIdentificador'''. É o enderezo simbólico do comezo da matriz na memoria.

*'''Extensión'''. ExpresadoExpresada mediante constantes numéricas enteiras. É a cantidade de celas que hai en cada dimensión da matriz. A extensión non ten por que ser a mesma en todas as dimensións.

:<code>tipo</code> é un tipo de dato ─ben [[{{BASEPAGENAME}}/Tipos de datos fundamentais|fundamental]], ben [[{{BASEPAGENAME}}#Tipostipo de datos derivados|derivadodato]]─,

:<code>identificador</code> é o nome ou [[{{BASEPAGENAME}}/Identificadores|identificador]] da matriz, e

:<code>extensión</code> é un número enteiro positivo, a cantidade de celas do tipo de dato da matriz que terá a matriz.

O tamaño que ocupe en memoria a matriz enteira dependerá do produto do tamaño en bytes do <code>tipo</code> pola <code>extensión</code>. No exemplo queanterior vimossería antes,(<source sería:lang=c enclose=none>sizeof(int)*6</source>) 24 bytes.

===''Inicializar'' matrices unidimensionais===

AoSe declararmosao declarar unha matriz, se a inicializamos,''inicializa'' non é necesario especificar a súa extensión, pois esta dedúcese dos valores asignados á matriz. VexamosVéxase o unseguinte exemplo:

O tamaño desta matriz, en celas, sería de 16. En caso de que se queira calcular este valor (o da cantidade de celas) nalgunha parte do programa, poderase deducir dun cálculo sinxelo: dividir o tamaño total da matriz polo tamaño dunha das súas celas. Sirva o seguinte exemplo ─baseado no anterior─ para ilustralo:

notas[655] // Última cela

Cada cela será coma unha variable do tipo de dato da matriz. Pero cómpre ter en conta que ao contrario que a <code>extensión</code>, o <code>índice</code> dundunha vectormatriz (o que utilizamos para facer referencia a unha cela individual da matriz) pode ser unha variable susceptible de cambiar no tempo de execución. Pero en caso de facelo, haberá que asegurarse de que dito <code>índice</code> non sexa menor que cero nin maior que a <code>extensión</code> menos un, é dicir, un número positivo menor que a <code>extensión</code> ─en caso contrario non se trataría dunha das celas da matriz─.

Ao pasarlle a unha [[{{BASEPAGENAME}}/Funcións|función]] unha matriz unidimensional, hai dous datos que temoshai que pasarlle como mínimo á función: o enderezo da matriz e maila súa extensión (ou a extensión da parte da matriz que na práctica vai utilizar a función).

Nótese que pasarlle unha matriz a unha función equivale a un [[{{BASEPAGENAME}}/Funcións#Paso por valor e paso por referencia|paso por referencia]] dende oun punto de vista global. É dicir, pásanselle á función dous datos, un por valor (a extensión da matriz) e outro por referencia (o enderezo da matriz). Isto resulta nunha función que non traballa cunha copia local (local para a función) da matriz, senón coa matriz orixinal, e os cambios nela afectarán a todas as funcións do programa, incluída a principal. Nalgúns casos quizais sexa mellor declarar na función outra matriz para copiar nela os datos da matriz orixinal e traballar con elesela sen modificar a matriz orixinal.

Para enviarlle a unha función o enderezo dunha matriz, faise prefixando o identificador da matriz co símbolo[[{{BASEPAGENAME}}/Operadores#Enderezo|operador de enderezo]], «<code>&</code>» (paso por referencia) na chamada á función, e sufixándoo co número da primeira cela da matriz (<code>[0]</code>). VexamosA súa sintaxe sería una exemploseguinte:

funcionfunción(&matriz[0],extensionextensión);

funcionfunción(matriz,extensionextensión);

E na cabeceira da [[{{BASEPAGENAME}}/Funcións#Definición dunha funcións|definición da función]] declárase o enderezo de memoria da matriz recibido comomediante uno punteiro,[[{{BASEPAGENAME}}/Operadores#Apuntado|operador éde dicirapuntado]], precedéndoo dun asterisco: «<code>*</code>». ParaA osúa exemplo,sintaxe quedaría unha definiciónfundamental comosería a seguinte:

Ás veces pode resultar útil mandarlle a unha función unha matriz mentíndolle sobre onde comeza. É dicir, mandarlle a unha función unha matriz especificando dende que parte ten que lela. Para iso, cambiaremoscámbiase a cela inicial (<code>[0]</code>) por calquera outra. No seguinte exemplo, chamaremos á función de xeito que interprete a matriz dende a terceira cela e ata a oitava:

funcionfunción(&matriz[2],7); // Compre lembrar que se comeza a conta das celas dende 0, non dende 1

==Matrices bidimensionaisde dúas dimensións==

DeAínda feitomáis, podepodería darse o caso de que segundo a parte dodun programa naen que esteamos,se comprirátraballe utilizarde axeito distinto ─cunha matriz comacomo se tivese unha dimensións ou coma se tivese as que en realidade tenten─ segundo a parte do programa de que se trate.

Cómpre ter en conta que ao pasarlle unha matriz de varias dimensións a unha función docomo xeito quese vimosfai parano ascaso matricesdas dunha sóasoa dimensión, en principio teremosterase que traballar coa matriz coma se tivese unha sóasoa dimensión. Isto supón que sexa preciso calcular previamente o valor do índice para as celas. No caso dunha matriz de dúas dimensións, isto resulta unha tarefa bastante doada de realizar:

As extensións que necesariamente temos que especificar ao definir a función (as das dimensións adicionais), que abonda con que sexan superiores ás reais de cada caso, podemos controlalas mediante [[{{BASEPAGENAME}}/ConstantesDirectrices simbólicas#definepara o preprocesador|directrices <codesource lang=c enclose=none>#define</codesource>]]s, para que se nun futuro fose preciso ampliar estes valores, se poida facer con poucos cambios e sen ter que andar a buscar a función (ou funcións) no código.

En caso de que vaiamos traballar únicamenteunicamente con unha parte da matriz, non vale simplemente traballar con ela coma se fose de menor tamaño do que en realidade é. Tense que traballar de xeito que o programa sexa consciente en todo momento

[[Categoría:C ─ Tipos de datosVariables|Matrices]]